E-Zajęcia (terapie, świetlica, koła)

W związku z tym przesyłam, poniżej zabawy i ćwiczenia, które swobodnie możecie wykonywać w domu. Niektóre z nich są powszechnie znane, inne są mojego autorstwa. Większość z tych działań proponuję dzieciom podczas terapii, oczywiście musicie je dostosować do funkcjonowania Waszego dziecka.

Zabawy, które Wam proponuję są realizowane według założeń arteterapii - teatroterapii, choreoterapii, czyli działań niedyrektywnych. Najważniejsze ich założenia to otwartość, spontaniczność, elastyczność, autentyczność i akceptacja! Pamiętajcie o tym i po prostu się bawcie, w tym trudnym czasie.

Zabawy i ćwiczenia z zakresu treningu emocjonalno- społecznego. Drama, teatr – arteterapia

EMOCJE

1. CZĘŚCI CIAŁA

Pokazywanie części ciała i po kolei wprawianie ich w ruch, np. teraz tańczy ręka, teraz noga, a teraz brzuch. Możemy również wyobrazić sobie, że na głowie mamy czapkę i próbujemy ją zrzucić, rękawice bokserskie na dłoniach, ciężkie buty na nogach, ptaszka na ramieniu, itp. Dzieciom z ograniczoną wyobraźnią (autyzm, NI: często zakładam na głowę kapelusz, rękawiczki, lub trochę za duże buty); Po opanowaniu ruchu poszczególnych części ciała staramy się całe ciało pobudzić do ruchu.

2. CIAŁO A EMOCJĘ

Obrazki z różnymi emocjami. Pokazujemy dziecku obrazek z emocją, np. radością. (Możemy znaleźć te obrazki w internecie lub gazetach, UWAGA: muszą to być realne twarze – zdjęcia. Przykładowe pytania do obrazka: Jaka to emocja? Jaki jest ten chłopiec? Jaką ma minę? Spróbuj zrobić taką minę, zobacz jak wyglądasz! (oglądamy się w lustrze). Jak się cieszysz to jak wygląda Twoje ciało? Pokaż mi jak się cieszysz, możemy pokazać jak my się cieszymy. Analiza ruchowa emocji, w jakiej pozycji jest głowa, szyja, ramiona, plecy, ręce, nogi, itd., staramy się dostarczać największej ilości wzorców ruchowych dla każdej emocji. Oczywiście to my pierwsi podejmujemy próby pokazanie przez mimikę i ciało różnorodnych emocji.

3. POSĄGI

Kolejnym etapem jest budowanie posągów z ciała przedstawiających wybraną emocję. Po zbudowaniu zgadujemy jaką emocję chciała pokazać druga osoba. Staramy dodać się do posągu dźwięk, jaki wydajemy gdy odczuwamy daną emocję, słowa jakie nam się z nią kojarzą, zdania jakie wypowiadamy, gdy ją odczuwamy.

4. BARWY EMOCJI

Na początku pracy z emocjami zajmujemy się zawsze podstawowymi uczuciami: radość, smutek, złość, lęk. Po przepracowaniu ich poszerzamy nasz świat emocji o inne, np. zmęczenie, ciekawość, wstyd, itd.

♦ Najprostsza wersja tego ćwiczenia: Rozkładamy przed dzieckiem różnorodne farby oraz duży papier A3, prosimy je żeby wybrało kolor, z którym kojarzy mu się, np .smutek i namalowało go. Możemy tak robić ze wszystkimi emocjami.

♦ Wykonujemy legendę emocjonalnych barw, np. żółty – radość, niebieski – smutek itd. Ważne, żeby to dziecko decydowało jaka barwa pasuję do danej emocji. Po stworzeniu legendy, odrysowujemy na ogromnym papierze (szary papier, sklejone kartki) swoje całe ciało,omawiamy swój obraz i mówimy, że każdy z nas składa się z różnorodnych emocji, prosimy dziecko żeby wypełniło siebie w emocję. Na talerzyk nalewamy mu wszystkie wybrane barwy i pozwalamy malować siebie tak jak czuje... Później omawiamy wspólnie jakie emocję mieszkają w poszczególnych częściach naszego ciała, których jest najwięcej i dlaczego, które są dla nas przyjemne, a których nie lubimy odczuwać. Po omówieniu staramy się wyrzucić, wytrzasnąć z poszczególnych części ciała trudne dla nas emocję. Alternatywą do tego ćwiczenia jest malowanie własnej dłoni, stopy lub korpusu...

5. KAŻDA EMOCJA JEST WAŻNA

Ćwiczenie to pokazuję, że składamy się z różnorodnych emocji i każda z nich jest ważna. Nie ma złych, ani dobrych emocji – każda jest potrzebna. Rysujemy cztery autoportrety – jak wyglądam gdy czuję: radość, smutek, złość i lęk. Najważniejsze: dajemy pełną swobodę dziecku, jak rysuję! Następnie przecinamy każdy portret na cztery część, wybieramy z każdego rysunku po jednej z nich, w taki sposób aby stworzyły całość postaci. Powstanie nasze dzieło, czyli my sami, składający się z czterech emocji! Omawiamy to zadanie i podkreślamy, że to dzieło sztuki to my!

Udanej zabawy!

Opracowała: Patrycja Bartoszak-Kempa